BEWUST BEKWAAM?
Bewust bekwaam?
Als het goed is leeft een leidinggevende de gemeenschappelijke waarden voor. Toch kun je ongemerkt in je rol gevangen raken.
Zo zat ik onlangs bij een bespreking van een teamleider met vijf medewerkers. We bespraken een tekst die ging over de bijzondere kwaliteit die ze in deze woonvoorziening ontwikkeld hebben. Het ging over gelijkwaardigheid, over aansluiten bij de ander, over jezelf even resetten zodat je echt bij de ander en diens situatie kunt zijn. Men wachtte op de manager die gehaast een kwartier te laat binnenkwam. Hij kende de helft van de aanwezigen niet, dus laste de teamleider een ronde in. Iedereen stelde zichzelf kort voor. De manager stelde tussendoor aan iedere medewerker een vraag zoals: 'Hoe ben je hier vanuit je opleiding terecht gekomen? Waarom koos je voor deze doelgroep?” Zo duurde de ronde lang.
De teamleider zei vervolgens: 'Schrijf drie woorden op over wat je positief aan de tekst vond?' Daarna noemde iedereen op de rij af drie woorden op. De manager stelde daarentegen een vraag: 'Wat zijn eigenlijk de verschillen tussen deze doelgroep en onze andere doelgroep?' Zo ontstond een lang gesprek over verschillen en overeenkomsten tussen twee doelgroepen. Vervolgens gingen we in gesprek. De manager toonde zich enthousiast over de beschreven kwaliteit: 'Zo kunnen meer medewerkers bewust bekwaam worden in hun werk. Hiermee kunnen we als zorginstelling naar buiten.” Een belangrijke ondersteuning voor de medewerkers. Bewust bekwaam worden – daar gaat het om. Een half uur voor het einde stapte de manager weer op. Hij had andere dingen te doen.
Zo heb je dan in je rol als leidinggevende je steentje bijgedragen. Immers, je hebt het doel goed verwoord (we kunnen bewust bekwaam worden), je hebt de teamleider gesteund (hiermee kunnen we ons profileren) en je hebt iedereen gecomplimenteerd (dit is belangrijk voor de hele instelling). Je was er, je hebt een kader gegeven, je hebt een positief oordeel en een perspectief gegeven.
En toch!? Een groep medewerkers wacht braaf een kwartier voor niets. De manager doorbreekt eenzijdig de voorstelronde. Medewerkers ervaren dat hij niet ingaat op de vraag om drie woorden terug te geven. Hij roept voortijdig een discussie op. Vervolgens vertrekt hij onverwacht.
Deze medewerkers kunnen met aandacht bij bewoners zijn en hen gelijkwaardig begeleiden. Ze oefenen dagelijks om steeds van de ene situatie bewust over te stappen naar de volgende situatie. Maar was deze manager gelijkwaardig in verbinding en met aandacht bij deze medewerkers? Dat waren toch de gemeenschappelijke waarden? Het is steeds opnieuw een uitdaging om bewust bekwaam te zijn!